Derivation Akbar Al Ain and MqayysAllghh

Document Type : Research

Authors

alzahra university

Abstract

Abstract
 
Arabic is derivative, and this derivation, which examines the origin of a term, is one of the ways in which language is expanded and helps to expand their vocabulary and meaning. Of the derivation types in which, while preserving the order of the original letters (two letter), one of the triple letters is converted into terms like divergence or divergence (convergence), it is an actuality derived that relates to the semantic relations between the vocabulary. The study seeks to explore this linguistic phenomenon in the first and oldest Arabic-language dictionary, Al-Ain -al-Khalil ibn Ahmad al-Farahidi (d. 175), based on the expenditure of the letters. Khalil, after mentioning the two letter words and the termination of the three letter word, poses the general meaning of the word, and the semantic relation between the words that contain the derivation of the term, and which have used the words that refer to it as "methl, shabih, cuff, yodhareo." This collection was originated by many dictionaries in the following centuries. Subsequently, the verse of the "verses of the word" of Ahmad ibn Fars (d. 395), which is based on the principle and the words of the words, has been considered. The Persian has used the word "Abdul" in balancing and expressing the special meaning of the lexical words which are more derived. This book is written in the late years of the author's life and is the basis for the work of the cultivators.
The purpose of this article is to study the phenomenon of the emergence of Akbar in the two dictionaries, the expression of how influential the author of the book is on the subject of his coincidence and assessment, and to assess the views of the two authors in this regard. The methodology of the article is descriptive-statistical. In this method, statistics and results are obtained: 29% of al-Ain's words and 48% of the words are Moghaysis al-Laghata of Azteqagh Akbar, in which 122 words, 21% in two dictionaries, are common in this phenomenon. Subscription can confirm the influence of Ibn Fars from Sahib Al-Ain which plays the role of creating words and expanding Arabic meanings.
 
Key Words: The ways to extend Arabic language, Derivation, Akbar derivation, Al-Ain, Maqaeis Al-Loghah.

Keywords

References

منابع
 الإسکندری، احمد (1926). فقه‌اللغه. چاپ قاهره.
 ابن الأنباری، ابو البرکات کمال الدین (1959). نزهه الألباء فی اللغه العربیه. کویت.
 ابن الأنباری، ابو البرکات کمال الدین (1959). الأضداد  فی اللغه العربیه.کویت.  
 ابن جنی، ابو الفتح عثمان (2001). الخصائص. تحقیق عبد الحمید هندوای، بیروت. دار الکتب العلمیه.
ابن فارس،احمد بن زکریا (1316هـ). معجم مقاییس‌اللغه. تحقیق عبد السلام محمد هارون. اتحادکتاب العرب. المکتبه السلفیه.
 ابوالطیب اللغوی (1960). الإبدال. تحقیق عضدالدین التنوخی. دمشق.
 انیس، ابراهیم ( 1965). فی اللهجات العربیه. بی‌جا.
 انیس، ابراهیم (1996). من أسرار اللغه. قاهره.
 امیل، بدیع یعقوب (1985). المعجم المفصل فی دقائق اللغ العربیه.  بیروت: دار الکتب العربیه.
 امیل، بدیع یعقوب (1986). فقه اللغه العربیه وخصائصها. بیروت. دارالعلم للملایین.
 التفتازانی، سعد الدین (1428). شرح المختصر فی المعانی و البیان و البدیع.  قم: شریعت.
 جبل، محمد حسن (2006). المختصر فی أصوات اللغه العربیه. قاهره: مکتبه الآداب.
 الجوالیقی، ابومنصور موهوب بن احمد (1966) المعرب من کلام الأعجمی علی حروف المعجم. تحقیق احمد محمد شاکر. طهران.
 حامدهلال، عبدالغفار (1995). العربیه خصائصهاوسماتها. بی‌جا.
 حنّا ترزی، فؤاد (2005). الإشتقاق. بیروت: مکتبه لبنان.
 الخفاجی، شهاب الدین (2003) شفاء الغلیل فیما ورد فی کلام العرب من الدخیل. تحقیق محمدعبدالمنعم الخفاجی. بالمکتبه الأزهریه للتراث.
الخلیل بن احمد الفراهیدی (1967). العین. تحقیق عبدالحمید هنداوی. بغداد.
الراجحی، عبده علی (1972). فقه‌اللغه فی الکتب العربیه. بیروت: دار النهضه العربیه.
ربحی، کمال (1975). التضاد فی ضوء اللغات السامیه. بیروت: دار النهضه العربیه.
سرکیس، یوسف الیاس (1928). معجم المطبوعات العربیه أو المعربه. بیروت: دار صادر.
سلوم، داود (1986). دراسه اللهجات العربیه القدیمه. عالم الکتب.
سلیم، عبدالفتاح (2006). اللحن فی اللغه مظاهره و مقاییسه. قاهره: مکتبه الآداب.
السیوطی، جلال الدین (بی‌تا). الإفتراح فی أصول النحو. حلب: دار المعارف.
 السیوطی، جلال الدین (بی‌تا). المزهر فی علوم اللغه و انواعها. تحقیق محمد ابو الفضل ابراهیم. بیروت: دار الفکر.
الشدیاق، احمدفارس (1284هـ). سرّاللیال فی القلب و الإبدال.آستانه: دارصادر.
صبحی، صالح (بی‌تا). دراسات فی فقه‌اللغه. دارالعلم للملایی.
عبدالتواب، رمضان (1987). فصول فی فقه‌اللغه العربیه. قاهره: مکتبه الخانجی.
عبدالله، امین (2000). الإشتقاق. قاهره: مکتبه الخانجی.
عبدالمقصود، محمد (2006). مفهوم الإشتقاق و تطوره. قاهره: الثقافه الدینیه.
فؤاد، سزگین (بی‌تا). تاریخ التراث العربی. بیروت.
القفطی، جمال الدین (1950). إنباه الرواه علی انباه النحاه. مصر.
الکرملی، الأب انساس ماری (بی‌تا). نشوء العربیه نموها واکتهالها. مکتبه الثقافه الدینیه.
محمد سالم، محسن (1907). تصریف الأفعال و الأسماء. بی‌جا.
محمد مایو، عبد القادر (1998). الوجیز فی فقه اللغه العربیه. بی‌جا.
مکی نصره، محمد (1308هـ). نهایه القول المفید فی علم التجوید. قاهره.
النادری، محمد اسعد (2005). فقه‌اللغه مناهله و مسائله. بیروت: المکتبه العصریه.
وافی، عبد الواحد (1956). فقه‌اللغه. قاهره.
یونس، علی محمد (2004). مقدمه فی علمی الدلاله و التخاطب. دار الکتاب الجدید.
 
ZABANPAZHUHI (Journal of Language Research)
Volume 9, Issue 24
December 2017
Pages 139-161

Files

Share

How to cite

Statistics