Inflectional "-i" morpheme and its use through the history of new persian

Document Type : Research

Authors

hamedan

Abstract

Abstract:
This research is specifically about the function of inflectional "-i" suffix in new Persian. The objective of the article is to recognize some concepts and changes which are encoded by this morpheme in New Persian. Additionally, it follows up the reason of change or recognition of the linguistic elements. The results suggest that the so-called morpheme is changed in the cases that it was expressing two categories of frequentative aspect and modes, including subjunctive, conditional, optative, and imagined. The alternative sign in the category of aspect is prefix "mi-", which has taken a new frequentative aspect other than imperfect, and because of taking a new grammatical function, the auxiliary of "dɑʃtæn" is grammaticalized for its primary function, as well. The alternative sign in the category of mood is the abstract form of subjunctive mood, which means that a literal and phonemic function of an affix is titled to an abstract category. The reason of such changes should be found in the process of grammaticalization. That is, through this process, in aspect form "mi-" has taken a new function in addition to its primary one and has become more grammatical, and in mood form, a grammatical category has become more grammatical and more abstract.
Key words: aspect, mood, subjunctive, New Persian, grammaticalization.
                              
 
*Associate Professor, Department of Linguistics, Bu-Ali Sina University, Hamedan.                     mehrdad.kohan@basu.ac.ir
** MA, Department of Linguistics, Bu-Ali Sina University, Hamedan.                                                        leila_tabeshfar@yahoo.com                                                                                         Phone number: 09173415386
 

Keywords

References

آقاگل‌زاده، فردوس و زهرا عباسی (1391). «بررسی وجه فعل در زبان فارسی بر اساس نظریة فضاهای ذهنی». مجلة ادب‌پژوهی. ویژه‌نامة زبان وگو‌یش. شمارة20. صص 154- 135.
ابوالقاسمی، محسن (1373). تاریخ زبان فارسی. تهران: سمت.
ابوالقاسمی، محسن (1383). دستور تاریخی زبان فارسی. تهران: سمت.
انوری، حسن و حسن احمدی‌گیوی (1384). دستور زبان فارسی2. تهران: مؤسسة انتشارات فاطمی.
باقری، مهری (1383). تاریخ زبان فارسی. تهران: نشر قطره.
سما‌ئی، مهدی (1375). «یا‌ی نسبت در زبان علم و زبان عامیانه». ویژه‌نامة نامة فرهنگستان. شمارة 4 . صص 230- 220.
صاحبی، سیامک و نسترن توکلی (1389). «پسوند «ی»، پیشینه و کاربردهای آن». مجلة زبان‌شناسی و گویش‌های خراسان. شمارة 2. صص 120- 105.
صادقی، علی‌اشرف و غلامرضا ارژنگ (1359). دستور سال چهارم آموزش متوسطة عمومی. تهران: اکونو‌میست.
کشا‌نی، خسرو (1371). اشتقا‌ق پسو‌ندی در زبان فارسی امروز. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
نا‌تل خانلری، پرویز (1378). دستور تاریخی زبان فارسی. تهران: انتشارات توس.
نا‌تل خانلری، پرویز (1382). تاریخ زبان فارسی. جلد اول. چاپ هفتم. تهران: فرهنگ نشر نو.
نغز‌گوی‌کهن، مهرداد (1389الف). «چگونگی شناسایی موارد دستوری‌شدگی». فصل­نامة پژوهش‌های زبان و ادبیات تطبیقی. شمارة 2. صص 165- 149.
نغز‌گوی‌کهن، مهرداد (1389ب). «افعال معین و نمایش نمود در زبان فارسی». مجلة زبان و ادبیات «ادب پژوهی». شمارة 14. صص 110- 93.
نغز‌گوی‌کهن، مهرداد (1392). «تغییرات نقشی «ب‍ـ » در فارسی نو از منظر دستوری‌شدگی». مجموعه مقالات نخستین همایش ملی بررسی واژه‌بست در زبان‌های ایرانی. به کوشش محمد راسخ‌مهند. صص 60-37.
Haspelmath, M. & Andrea D. Smith (2010)." Understanding Morphology" (2nd                 Edition). Hodder Education, An Hachette UK  company.
Heine, Bernd & Tania Kuteva (2002). World Lexicon Grammaticalization. Cambridge: Cambridge University Press.
Hopper Paul J. & Elizabeth C.Traugott (2003). Grammaticalization (2nd Edition). Cambridge: Cambridge University Press.
Langacker, R. (1987). Foundations of Cognitive Grammar. vol I. Standford, CA:
         Standford  University Press.      
 
 
ZABANPAZHUHI (Journal of Language Research)
Volume 9, Issue 24
December 2017
Pages 163-179

Files

Share

How to cite

Statistics