بررسی کنش بیانی امر در دو زبان فرانسه و فارسی

نویسندگان

1 استادیار و عضو هیات علمی گروه آموزش زبان فرانسه دانشگاه تربیت مدرس؛

2 دانش آموخته زبان فرانسه دانشگاه تربیت مدرس

چکیده

  بررسی کنش بیانی امر در دو زبان فرانسه و فارسی     پریوش صفا ]   سارا قائمی []   تاریخ دریافت: 7/12/89   تاریخ تصویب: 10/2/91     چکیده   در مقاله حاضر کوشیده‌ایم نشان دهیم که علاوه‌بر دو وجه امری و التزامی، شش فرم زبانی دیگر نیز در زبان‌های فارسی و فرانسه، برای بیان امر و التزام به‌کار می‌رود. حاصل این تحقیق، نکاتی جالب را آشکار می‌کند که از‌جمله آن‌ها می‌توان موارد ذیل را نام برد: رابطه بین بیان امر و التزام با ذی‌نفع‌بودن یا نبودن گوینده جمله؛ وی‍ژگی معنایی فعل «بایستن» که در هر‌دو زبان، فقط معنای امر را بیان می‌کند؛ جنبه کاربردی بیان غیر‌مستقیم امر و اولویت‌داشتن آن در زبان فارسی؛ استفاده از عبارت‌های وا‍‍ژگانی در دو زبان برای تخفیف شدت بیان امر؛ کاربرد شکل آینده ساده در زبان فرانسه برای بیان مؤدبانه‌تر امر و تاًثیر تشدید‌کننده جای‌گزین آن (زمان حال ساده) در زبان فارسی که با لحن تحکم‌آمیز، امر را بیان می‌کند و گاه نیز حاکی از تهدید است.     واژه‌های کلیدی: امر، دستور، التزام، نمود، زمان حال، زمان آینده.   

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

A Contrastive Study of the Ordering Speech Act

نویسندگان [English]

  • parivash Safa 1
  • Sara Ghaemi 2
1 Assistant Professor and Academic Member of French Language Education, Tarbiat Modares University;
2 French Language Learning French Tarbiat Modarres University
چکیده [English]

  A Contrastive Study of the Ordering Speech Act   in Persian and French Languages   Received: 2011/02/26 [1] Parivash Safa   Accepted: 2012/04/29 Sara Ghaemi [2]    Abstract   The present study is a contribution to show that, beside imperative and subjunctive modes, six other linguistic forms are used in Persian and French languages to express order and necessity. The results of this research show that the relation between imperative and subjunctive is related to many factors such as: the degree in which the speaker is implicated into the fact, the semantic properties of the verb /bɑyestan/ (to have to) which stands for the imperative in both languages; the pragmatic aspect of the indirect expression of the order and its priority in the Persian language; the use of lexical phrases in both Persian and French languages for toning down the intensity of the order; the use of the future tense in French in order to express the injunctive utterances in a very polite way. However, in Persian, the use of the simple present (as an equivalent of the future tense in Persian) gives the opposite value to the utterance and intensifies the order force of the imperative form in Persian, sometimes, giving the impression of a threat.    Keywords: imperative, order, subjunctive, aspect, present tense, future tense      [1] Assistant Professor, French Languege Education, Dept., Tarbiat Modares University, Tehran, Iran. safap@modares.ac.ir  [2] MA Graduate, French Languege Education, Dept., Tarbiat Modares University, Tehran, Iran. sara_ghaemi2005@yahoo.com

کلیدواژه‌ها [English]

  • imperative
  • order
  • subjunctive
  • aspect
  • present tense
  • future tense