نویسندگان

• علی رضا خان جان ¹
• بتول علی نژاد ²

¹ مدرس پاره‌وقت دانشگاه جامع علمی- کاربردی

² دانشیار گروه زبان‌شناسی دانشگاه اصفهان

چکیده

    تحلیل بهینگی خودمانی­سازی نام‏های خاص در فارسی معیار     علی‌رضا خان‌جان [1]   بتول علی‏نژاد [2]     تاریخ دریافت: 16/11/1389   تاریخ تصویب: 10/10/1391     چکیده   در مقالۀ حاضر، در‌چهارچوب نظریۀ بهینگی، فرایند خودمانی­سازی نام‏های خاص در فارسی معیار را به‌لحاظ واج‌شناختی تحلیل کرده‌ایم؛ اما صرفاً در این سطح، متوقف نمانده و ضمن تلفیق تحلیل واجی با تحلیل اجتماعی- کاربرد‌شناختی، نظریۀ بهینگی را در‌سطح رابط واج‌شناسی، زبان­شناسی اجتماعی و کاربرد‌شناسی زبان به‌کار گرفته‌ایم. برخلاف نظریه بهینگی کلاسیک که امکان ظهور تنها یک گزینۀ بهینه را در برون‌داد فرایند پیش­بینی می‌کند، یافته­های این تحقیق، احتمال اشتقاق بیش‌از یک گزینه از درون‌دادی واحد را تأیید می­کنند؛ البته تحلیل این مسئله در‌ قلمرو نظریۀ بهینگی متعارف، میسر نیست؛ از این روی، در مقالۀ حاضر، با تعریف محدودیت‌های اجتماعی- کاربرد‌شناختی‌ای ویژه که یا استفاده از صورت‌های خودمانی نام‏های خاص را به رعایت سبک زبانی مقید می­کنند و‌یا اساساً عمل‌کرد فرایند خودمانی­سازی را به رعایت الگو‌های ادب در زبان و فرهنگ فارسی موکول می­کنند، بر اهمیت و کارکرد بافت موقعیتی در فرایند خودمانی­سازی تأکید کرده و به‌تبع آن، سطح پوشش تحلیل بهینگی را تا حوزه­هایی فراتر از دیدگاه‌های واج‌شناختی صِرف تعمیم داده‌ایم.     واژه­های کلیدی: نظریه بهینگی، خودمانی­سازی نام‏های خاص، فارسی معیار، محدودیت‌های اجتماعی- کاربرد‌شناختی.   [1] . مدرس پاره‌وقت دانشگاه جامع علمی- کاربردی؛ alirezakhanjan@gmail.com   [2] . دانشیار گروه زبان‌شناسی دانشگاه اصفهان؛ batool_alinezhad@yahoo.com  

کلیدواژه‌ها

• نظریه بهینگی
• خودمانی­سازی نام‏های خاص
• فارسی معیار
• محدودیت‌های اجتماعی
• کاربرد‌شناختی

عنوان مقاله [English]

An Optimality Theory Analysis of Hypocoristic Formation in the Standard Persian

نویسندگان [English]

• Alireza Khan Jan ¹
• Batool Alinezhad ²

¹ Teacher of the University of Applied Sciences

² Associate Professor, Department of Linguistics, University of Isfahan

چکیده [English]

          An Optimality Theory Analysis of Hypocoristic Formation in the Standard Persian       Alireza Khanjan [1]   Batool Alinezhad [2]       Reception: 2011/01/26   Accepted: 2012/12/30       Abstract   In the present paper, we have studied phonological properties of hypocoristic formation in the Standard Persian within the framework of Optimality Theory but have not confined ourselves to this analytical level and tried, through combining phonological and socio-pragmatic analyses, to apply Optimality Theory to the interface of phonology, sociolinguistics, and pragmatics. In contrast to the general idea adopted by the standard version of Optimality Theory wherein the derivation of only one optimal candidate in the output of a process is predicted, the findings of this research emphasize on the possibility of the emergence of more than one candidate in the output. This observation, by any means, cannot be analyzed within the framework of the mainstream Optimality Theory, and for that reason, we have tried to define specific socio-pragmatic constraints, which either limit the use of hypocoristic forms to appropriate styles of Persian, or relate the overall performance of hypocoristic formation to appropriate Persian politeness strategies. As a result, the topic in question has been directed towards the significance of context of situation and, accordingly, the scope of optimality analysis has been extended to areas far beyond pure phonology.     Keywords: Optimality Theory, hypocoristic formation, Standard Persian, socio-pragmatic constraints     [1] Visiting Lecturer; Applied Science & Technology University. alirezakhanjan@gmail.com   [2] Associate Professor; Isfahan University. batool_alinezhad@yahoo.com

کلیدواژه‌ها [English]

• Optimality theory
• hypocoristic formation
• standard Persian
• socio
• pragmatic constraints