بازنمایی معنای ذهنی زمان آینده در پاره گفتارهای زبان فارسی بر پایه‌ی نظریه‌ی معناشناسی پیش‌فرض

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه فردوسی مشهد

2 موسسه آموزش عالی بینالود مشهد

چکیده

سخنگویان زبان غالباً وقوع رویدادها و وقایع را به لحاظ ذهنی به زمان خاصی مربوط می­نمایند و بر همین مبنا گزاره­های ذهنی خود را در قالب زمانی خاصی که چارچوب آن عمدتاً توسط واژگان و دستور زبانشان تعیین می­شود قرار می­دهند. هدف این مقاله ارائه بازنمایی معنای ذهنی زمان آینده در زبان فارسی است. نظریه­ی بازنمایی گفتمان [1] از جمله نظریات معنایی است که با دیدی پویا معنای پاره گفتارهای زبانی را بررسی کرده و بازنمایی صوری از این معنای ذهنی ارائه نموده است. نظریه­ی معناشناسی پیش­فرض نیز با در نظر گرفتن عوامل بافتی-­­موقعیتی گفتار، باز نمایی صوری از معنای ذهنی پاره گفتار ارائه نموده است. در این پژوهش کفایت این دو چارچوب برای ارائه بازنمایی مفهوم زمان آینده در زبان فارسی مورد بررسی قرار گرفته است. از آنجایی که در زبان فارسی ساختارهای مختلفی برای بیان مفهوم زمان آینده بکار می­روند و غالباً درک مفهوم زمان آینده از آنها تنها با تکیه بر عوامل واژگانی و دستوری امکان پذیر نمی­باشد، در این مقاله نشان داده خواهد شد که نظریه­ی معنا شناسی پیش­فرض که عوامل متعددی از جمله استنتاج بافتی-موقعیتی را در درک معنا دخیل دانسته و آنها را در بازنمایی معنا ارائه می نماید؛ چارچوب مناسب تری برای ارائه بازنمایی مفهوم زمان آینده در زبان فارسی خواهد بود.
واژگان کلیدی: بازنمایی گفتمان، زمان آینده، پاره گفتار، معناشناسی پیش­فرض



[1] Discourse Representation Theory

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Representing Future Conceptualization in Persian Utterances in the Framework of Default Semantics

نویسندگان [English]

  • Nader Jahangiri 1
  • Sohila Noorbakhsh 2
1 Ferdosi Mashad University
2 Binalud University of Mashhad
چکیده [English]

Representing Future Conceptualization in Persian Utterances in the Framework of Default Semantics
 
Nader Jahangiri[1]
Soheila Nourbakhsh Beidokhti[2]
 
Received: 2011/11/8
                                                                                                                                                         Accepted: 2012/8/9
 
 
Abstract
 
This article deals with the representation of time conceptualization in Persian. Discourse Representation Theory and Default Semantics are semantic theories which have recently accounted for discourse representation. In this article, the capability of these frameworks in representing time conceptualization of Persian is explored. Due to the fact that time conceptualization in Persian is heavily based on pragmatic inferences, it seems that DRT theory which relies on formal factors of utterance to represent time are not an adequate framework to do this job. While, default semantics in which different sources of information including pragmatic inference are to be considered in merger representation, is proved to be an appropriate framework to represent time conceptualization in Persian.
 
 
Keywords: discourse representation, futurity conceptualization, utterance, default semantics
 



[1] Retired professor, Department of Linguistics, Ferdowsi University of Mashhad


[2] Assistant professor, Department of foreign Language, Binaloud Institute of Higher Education in Mashhad (Corresponding Author); noorbakhsh@binaloud.ac.ir

Carston, R. (1988). "Implicature, Explicature, and Truth-theoretic Semantics". Mental Representations: The Interface between Language and Reality. R. M.  Kempson (ed.). Cambridge: Cambridge University Press.   pp. 155-81.
Dowty, D. R. (1979). Word Meaning and Montague Grammar: The Semantics  of Verbs and Times in Generative Semantics and Montague PTQ. Dordrecht: D. Reidel.
Geurts, B. (2008). "Discourse Representation Theory". https://plato.stanford.edu/entries/discourse-representation-theory/#Rel
Jaszczolt, K. M. (2003). "The Modality of the Future: A Default-semantics  Account". http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.585.4736&rep=rep1&type=pdf
Jaszczolt, K. M.  (2005).  Default Semantics: Foundations of a Compositional Theory of Acts of  Communication. Oxford: Oxford University Press.
Jaszczolt, K. M.  (2006). "Futurity in Default Semantics". Where Semantics Meets Pragmatics: The Michigan Papers. K. von Heusinger  & K. Turner (eds.).  Oxford: Elsevier. pp.471-492.
Jaszczolt, K. M.. (2007). "Future Time Reference: Truth-conditional Pragmatics  or Semantics of  Acts of Communication? "
         http://people.ds.cam.ac.uk/kmj21/Futurity.Mouton.final.Jul07.pdf
Jaszczolt, K. M.  (2009). Representing Time: An Essay on Temporality as Modality.  New York: Oxford  University Press Inc.
Levinson, S. C. (2000). Presumptive Meanings: The Theory of Generalized            Conversational  Implicature. Cambridge, Mass.: MIT Press.
Recanati, F. (2004).  Literal Meaning. Cambridge: Cambridge University Press.
Reichenbach, H. (1947). Elements of Symbolic Logic. New York: Free Press.
Smith, Carlota S. (2007). "Tense and Temporal interpretation". Lingua. 117. pp. 419- 436.
Sperber, D. & D. Wilson (1986). Relevance: Communication and Cognition.          Oxford: Blackwell.
………. (1995). Relevance: Communication and Cognition    (2nd Edition). Oxford: Blackwell.
Srioutai, Jiranthara (2006).  Conceptualisation of Time in Thai. P.H.D. Thesis.                   University of  Cambridge.
Taylor, B. (1977). "Tense and Continuity". Linguistics & Philosophy. 1. pp. 199–220.
Yule, George (1996). Pragmatics.  Oxford University Press.