نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشگاه فردوسی مشهد
2 موسسه آموزش عالی بینالود مشهد
چکیده
سخنگویان زبان غالباً وقوع رویدادها و وقایع را به لحاظ ذهنی به زمان خاصی مربوط مینمایند و بر همین مبنا گزارههای ذهنی خود را در قالب زمانی خاصی که چارچوب آن عمدتاً توسط واژگان و دستور زبانشان تعیین میشود قرار میدهند. هدف این مقاله ارائه بازنمایی معنای ذهنی زمان آینده در زبان فارسی است. نظریهی بازنمایی گفتمان [1] از جمله نظریات معنایی است که با دیدی پویا معنای پاره گفتارهای زبانی را بررسی کرده و بازنمایی صوری از این معنای ذهنی ارائه نموده است. نظریهی معناشناسی پیشفرض نیز با در نظر گرفتن عوامل بافتی-موقعیتی گفتار، باز نمایی صوری از معنای ذهنی پاره گفتار ارائه نموده است. در این پژوهش کفایت این دو چارچوب برای ارائه بازنمایی مفهوم زمان آینده در زبان فارسی مورد بررسی قرار گرفته است. از آنجایی که در زبان فارسی ساختارهای مختلفی برای بیان مفهوم زمان آینده بکار میروند و غالباً درک مفهوم زمان آینده از آنها تنها با تکیه بر عوامل واژگانی و دستوری امکان پذیر نمیباشد، در این مقاله نشان داده خواهد شد که نظریهی معنا شناسی پیشفرض که عوامل متعددی از جمله استنتاج بافتی-موقعیتی را در درک معنا دخیل دانسته و آنها را در بازنمایی معنا ارائه می نماید؛ چارچوب مناسب تری برای ارائه بازنمایی مفهوم زمان آینده در زبان فارسی خواهد بود.
واژگان کلیدی: بازنمایی گفتمان، زمان آینده، پاره گفتار، معناشناسی پیشفرض
[1] Discourse Representation Theory
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Representing Future Conceptualization in Persian Utterances in the Framework of Default Semantics
نویسندگان [English]
- Nader Jahangiri 1
- Sohila Noorbakhsh 2
1 Ferdosi Mashad University
2 Binalud University of Mashhad
چکیده [English]
Representing Future Conceptualization in Persian Utterances in the Framework of Default Semantics
Nader Jahangiri[1]
Soheila Nourbakhsh Beidokhti[2]
Received: 2011/11/8
Accepted: 2012/8/9
Abstract
This article deals with the representation of time conceptualization in Persian. Discourse Representation Theory and Default Semantics are semantic theories which have recently accounted for discourse representation. In this article, the capability of these frameworks in representing time conceptualization of Persian is explored. Due to the fact that time conceptualization in Persian is heavily based on pragmatic inferences, it seems that DRT theory which relies on formal factors of utterance to represent time are not an adequate framework to do this job. While, default semantics in which different sources of information including pragmatic inference are to be considered in merger representation, is proved to be an appropriate framework to represent time conceptualization in Persian.
Keywords: discourse representation, futurity conceptualization, utterance, default semantics
[1] Retired professor, Department of Linguistics, Ferdowsi University of Mashhad
[2] Assistant professor, Department of foreign Language, Binaloud Institute of Higher Education in Mashhad (Corresponding Author); noorbakhsh@binaloud.ac.ir
)