بررسی تأثیر قصه گویی بر زبان گفتاری کودکان مبتلا به اوتیسم (طیف خفیف تا متوسط)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 زبانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد

2 دکترای تخصصی زبان‌شناسی، دانشیار گروه زبان شناسی، هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد

3 دانشیار گروه زبان‌شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد؛

چکیده

اﺧﺘﻼلِ طیفِ اﺗﯿﺴﻢ، ﯾﮑﯽ از مهم‌ترین اﺧﺘﻼل‌هایی اﺳﺖ ﮐﻪ بر رﺷﺪ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮐﻮدﮐﺎن و توانایی‌های آن‌ها در تعامل‌های اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﺑﺮﻗﺮاری ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ دﯾﮕﺮان ﺗﺄﺛﯿﺮ می‌گذارد. یکی از مشکلات اصلی در مبتلایان به اختلال طیف اتیسم، تأخیر در آغازِ سخن‌گفتن و یا عدمِ تکاملِ گفتار در این کودکان است. این مقاله، به بررسی تأثیر قصه‌گویی بر زبان گفتاریِ کودکان طیف خفیف تا متوسطِ اتیسم پرداخته‌است. به این منظور، 20 کودک 7-4 ساله که اتیسم خفیف تا متوسط داشته و به مرکز نورهدایت مشهد مراجعه‌کردند، با استفاده از آزمون کارز انتخاب‌شدند. سپس، آن‌ها به طور تصادفی در دو گروه 10 نفریِ شاهد و مورد، قرارداده ‌شدند. گروهِ مورد، تحتِ آموزش درک و تولید گفتار از طریق قصه‌گویی قرار گرفت. تعداد 30 داستان تصویری مناسب سن 7-3 سال انتخاب شد که طی سه ماه و هر روز به مدت نیم ساعت، برای این کودکان بیان شد. مهارت‌های زبانی کودکان در هر دو گروه در ابتدا و پایانِ بررسی، با استفاده از آزمون رشد زبان ویراست سوم مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌های پژوهش در مقایسه درون‌گروهی نشان داد، بهره زبان گفتاری در گروه شاهد در پیش و پس از بررسی اختلاف معناداری با هم ندارند (p=0.066). این در حالی است که این اختلاف در گروه مورد معنادار بود (p=0.004). همچنین با مقایسه بین‌گروهی معلوم ‌شد اختلاف بهره زبان گفتاری کودکان گروه‌های مورد و کنترل بعد از پایان مطالعه و فرآیند قصه‌گویی معنا‌دار است (p=0.030). یافته‌های پژوهش، نمایانگر تأثیر ﻗﺼﻪ‌گویی در افزایش مهارت‌های زبان گفتاری کودکان دارای اتیسم (طیف خفیف تا متوسط) است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Effect of storytelling on the spoken Language of Children with autism (mild to moderate spectrum)

نویسندگان [English]

  • Mahiheh Miri 1
  • Shahla Sharifi 2
  • Azam Estaji 3
1 linguistics department, Faculty of Letters and HUmanities, Ferdowsi University of Mashhad
2 Associate Professor, Linguistics Department, Faculty of Letters and Humanities, Ferdowsi University of Mashhad
3 linguistics department, Faculty of Letters and hUmanities, Ferdowsi University of Mashhad
چکیده [English]

Autism spectrum disorder is one of the most important disorders affecting children social development, interactions and communication with others (Matlabi, 2016, p. 2). A main problem in autism spectrum disorder children is delay in the onset of speech or lack of speech evolution (Manteghi, 1993, p. 5). Unfortunately, no definitive treatment for this disorder has been proposed. Quick diagnosis and intervention can provide basis for establishment of a suitable and effective educational program that can help these children. Educational systems and approaches are trying to help different people acquire knowledge, skills and attitudes necessary to overcome their problems. Storytelling is an important and old way of teaching and transmitting information to children. It is used as a way to develop the verbal skills of children. Various studies have been done on the linguistic characteristics of people with autism, for example, Jarrold et al. (1997), Kjelgaard and Tager-Flusberg (2001), Ahadi (2016 & 2017), Khalil Khane (2011), Roh Parvar (2014) and Matlabi (2016). In these studies, verbal and linguistic features of patients with autism and their differences with normal children and people with other language disorders and psychiatric disorders were discussed. This study investigated the effect of storytelling on children with autism to enhance their spoken language skills. According to numerous reports on the direct and indirect effects of storytelling in increasing the knowledge, behavioral, verbal and language skills of normal children and improving their verbal, behavioral and educational performance, this study investigated the possibility of using this approach as an educational tool for children with autism.
The statistical population of this study was 4-7 year old boys with mild to moderate autism. To eliminate the effect of educational program, differences in the results and also to increase the synergy of the samples, 20 male children (available samples) were selected from children with autism who referred to Nor-e-Hedayat center of Mashhad. Grading of children with autism was performed based on the CARS test. Selected children were randomly divided into two groups: the first group included children with autism disorders that were not trained in the comprehension and production of speech through storytelling, the second group included children with autism who were trained to understand and produce speech through storytelling. Language Development Test (version 3) was used as a tool for determining the effect of storytelling on the spoken language skills of the participants. To this end, the rate of development and spoken language abilities of these children was evaluated by the speech therapist of the center before beginning of the study. Then, 30 appropriate pictorial stories were selected for the age of 3-7 years, and told to the second group of children for three months and every other day for half an hour. At the end of the study, development of spoken language of all children participating in the study was reassessed with the help of the speech therapist in the center. The language Development Test sub-scores were added up and then, the score was converted to other standard score (rate) using the test tables. Afterwards, using the rate table, the score was converted to ranking scores. Statistical analysis of data obtained from the study was carried out using SPSS software version 24. Comparison of linguistic skills between the control and experimental groups was performed before and after the study using Mann-Whitney non-parametric statistical tests and Wilcoxon test was used for intra-group comparisons.
The study data showed that there was no significant difference between the spoken language proficiency in the control group before and after the study (p = 0.066), while the spoken language proficiency difference was significant in the experimental group (p = 0.004). Also, by inter-group comparison, the difference between the language proficiency of children in the experimental and control groups was significant after the end of the study and the storytelling process (p = 0.030), while the difference was not significant at the beginning of the study (p = 0.199). The children of the two groups were close to each other in terms of linguistic skills, at the average and lower than average levels, and there was no one with the linguistic level above average.
These findings showed that use of appropriate educational stories and having a systematic and continuous storytelling program is effective in increasing language development and language-related systems in children with mild to moderate autism, and, along with other educational and therapeutic programs (such as speech therapy, neurofeedback, etc.), storytelling can be a useful tool to improve spoken skills in children with autism.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Autism Spectrum Disorder
  • Storytelling
  • Language Development Test
  • Spoken language
احدی، حوریه (1395). «تحلیل درک ساخت­های مجهول و معلوم در کودکان فارسی زبان مبتلا به اتیسم». زبان و زبانشناسی. صص 100-77.
احدی، حوریه (1396). «مقایسه بیان دستوری کودکان دارای اتیسم با کودکان طبیعی». جستارهای زبانی. دورة 8. شمارة 3. صص 21-1.
امین یزدی، سید امیر (1395). شناخت و درمان اتیسم معرفی رویکرد نوین تحول یکپارچه انسان. مشهد. انتشارات دانشگاه علوم پزشکی مشهد.
بردیده، محمدرضا. محمود منصور و مریم کریم­پور (1389). «تهیه و اعتباریابی آزمون اختلالات رفتاری کودکان طیف اتیسم(فرم والدین)». روش­ها و مدل­های روان­شناختی. سال 1. شمارة 1. صص 25-15.­
خلیل خانه، مریم (1390). بررسی اختلالات زبانی کودکان مبتلا به اتیسم. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه فردوسی مشهد.
جعفری مفرد طاهری، محمد مهدی (1387). بررسی تأثیر قصه ­گویی بر آموزش مهارت­های اجتماعی کودکان 6 ساله پسر شهرکاشان (سال تحصیلی 87-1386). تهران. دانشگاه علامه طباطبایی تهران.
حکیمی، محمود (1384). مبانی ادبیات کودک و نوجوان: ویژه ادبیات دینی. تهران: آرون.
روح پرور، فهیمه، مهدیه کرمی و محسن مدد (1393). «مقایسه ویژگی­های آوایی- واجی و صرفی- نحوی کودکان مبتلا به اوتیسم با کودکان سالم». توانبخشی نوین. دورة 3. شمارة 8. صص68-62 .
صادقی، مهدی و منصوره اخوان صفار (1387). «موسیقی درمانی و گفتار درمانی در کودکان مبتلا به اتیسم». دومین مجموعه مقالات تخصصی بهزیستی. به کوشش محبوبه نبی‌پور. یزد. روابط عمومی اداره بهزیستی شهرستان یزد. صص 15-22.
علی‌اکبری، مهناز، احمد علی­پور و مهناز درنجفی شیرازی (1393). «اثر بخشی قصه­ گویی بر مولفه ­های هوش اخلاقی کودکان دختر پیش­ دبستانی در شهر اصفهان». شناخت اجتماعی.  دورة 2. شمارة 6. صص 43-33.  
عناصری، جابر (1370). شناخت اساطیر ایران بر اساس طومار نقالان. تهران: انتشارات سروش.
قشقایی، صغری (1395). «اثربخشی قصه ­گویی بر افسردگی و پرخاشگری کودکان پیش دبستانی». اصول بهداشت روانی.  سال 18. شمارة 4. صص 8-234.
کاپلان، هارولد (1376). خلاصه روانپزشکی علوم رفتاری- روانپزشکی بالینی. ترجمه نصرت الله پورافکاری. تهران: انتشارات شهراب.
گرین، الین (1387). هنر و فن قصه­ گویی. ترجمه طاهره آدینه­ پور. تهران: ابجد.
مطلبی، فاطمه. عبدالمناف، اکرم. عسکری، زهرا. روستایی، فاطمه. (1395). «راه­های تشخیص و درمان اختلال اتیسم و روش­های آموزشی به کودکان دارای این اختلال در مدارس». مطالعات روان­شناسی و علوم تربیتی. سال 1. شمارة 2. صص 10-2.
منطقی، مرتضی (1372). روان شناسی تربیتی (روش­های اصلاحی و درمانی). تهران. انتشارات جهاد دانشگاهی تربیت معلم.
مهدی زاده، مریم. محمد هادی فلاحی و مریم وهاب (1394). «بررسی و مقایسه ابعاد مختلف توانایی زبانی در کودکان 5 تا 8 ساله مبتلا به اتیسم و کودکان طبیعی». زبان‌پژوهی.  سال 7 . دورة 15. صص 150-131.
مهاجری، زهرا (1375). قصه و قصه ­گویی. چ 1. مشهد: انتشارات خانه آبی.
نصیرزاده، راضیه. روشن، رسول (1389). «تأثیر قصه ­گویی در کاهش پرخاشگری پسران شش تا هشت ساله». روان پزشکی و روان­شناسی بالینی ایران. سال 16. شمارة 2. صص 126-118.
هامیل، دونالد دی. نیوکامر ال، فیلیس (1389). آزمون رشد زبان (TOLD-P3). انطباق و هنجاریابی به زبان فارسی. ترجمه سعید حسن زاده و اصغر مینایی. تهران. پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش. 
همتی، اسماعیل (1381). کودک، قصه و نمایش: روش­های رشد ذهن و آفرینش کودک و تجربه­ هایی در آفرینش و قصه. چ  1. اراک: دانشگاه آزاد اسلامی اراک.
References
Ahadi, H. (2016). Understanding the impact of active and passive structures in Persian-language children with autism. Journal of Language and Linguistics, 11(22), 77-100 [In Persian].
Ahadi, H. (2017). Comparison of grammatical expressions of children with autism with normal children. Bimonthly Linguistic Research, 8(3), 21-1 [In Persian].
Aliakbari, M., Alipour, A., & Dornajafi Shirazi, M. (2014). Effect of storytelling on moral intelligence components of preschool female students in Isfahan city. Social Cognition, 3(2), 33-43 [In Persian].
Amin Yazdi, S. A., & Aali, Sh. (2016). Diagnosis and treatment of autism, introducing a new approach to human integration development (DIR). Mashhad: Mashhad University of Medical Sciences Vice chancellor for Research and Technology [In Persian].
Anasori, J. (1991). Recognition of Iranian mythology based on the petitioner’s petition. Tehran: Sorush [In Persian].
Bardide, M. R., Mansour, K., & Karim Pour, M. (2009). Preparation and validation of behavioral disorders in autistic spectrum children (Parent Form). Journal of Psychological Models and Methods, 1(1), 15-26 [In Persian].
Belkadi, A. (2006). Language impairments in autism: evidence against mind blindness. SOAS Working Papers in Linguistic, 14, 3-13.
Blumberg, S. J., Bramlett, M. D., Kogan, M. D., Schieve, L. A., Jones, J. R., & Lu, M. C. (2013). Changes in prevalence of parent-reported autism spectrum disorder in school-aged US children: 2007 to 2011-2012. National health statistics reports, 65(20), 1-7
Boyd, B. A., Odom, S. L., Humphreys, B. P., & Sam, A. M. (2010). Infants and toddlers with autism spectrum disorder: early identification and early intervention. Journal of Early Intervention, 32(2), 75-98.
Ghashghaei, S. (2016). Effectiveness of storytelling on depression and aggression in preschool children. Fundamentals of Mental Health, 18(4), 234-238 [In Persian].
Greene, El. (1996). Storytelling: art and technique (4nd ed.) (T. Aadinepour, Trans.). Tehran: Abjad [In Persian]. 
Hakimi, M. (2005). Basics of child and adolescent literature: specialized in religious literature. Tehran: Arvan [In Persian].
Hamil, D. D., Newcomer E, P. (2010). Test of language development (TOLD-P3), Adaptation and standardization in Farsi. (S. Hassan Zadeh, & A. Enamel, Trans.) Tehran: Department of Education Studies [In Persian].
Hemati, E. (2002). Child, story and show: the ways of the development of the mind and the creation of the child and experiences in the creation of story and show, (1st ed.). Arak: Islamic Azad University of Arak Publications [In Persian].
Jafari Mofad Taheri, M. M. (2008). The effect of storytelling on social skills training in 6 year old boys of Kashan (2007-2008) [Unpublished Master’s thesis]. Tehran: Allameh Tabatabai University [In Persian].
Jarrold, C., Boucher, J., & Russel, J. (1997). Language profiles in children with autism: theoretical and methodological implications. Autism and Developmental Disorders, 1(1), 57–76.
Kaplan, H. (1997). Psychiatric summary of behavioral sciences-clinical psychiatry (N. A. Pour Afkari Trans.). Tehran: ShahrAbad Publications [In Persian].
Khalilkhane, M. (2011). Evaluation of language disorders in children with autism [Unpublished Master’s thesis]. Mashhad Ferdowsi University, Mashhad, Iran [In Persian].
Kjelgaard, M., & Tager-Flusberg, H (2001). An investigation of language impairment in autism: implications for genetic subgroups. Language and Cognitive Processes, 16, 287-308.
Manteghi, M. (1993). Educational psychology (corrective and therapeutic methods). Tehran: Jahad Daneshgahi Publishing of Teacher Training University [In Persian].
Matlabi, F., Abdul Manaf, A., Askari, Z., & Rostayii, F. (2016). Methods to diagnose and treat autism disorders and educational methods for children with this disorder in schools. Psychology and Educational Sciences, 1(2), 2-10 [In Persian].
Mehdizade, M., Falahi, M. H., & Vahab, M. (2015). The study of different aspects of language ability in 5-8-year-old autistic children compared to their normal peers. Zabanpazhuhi, 10(15), 131-150 [In Persian].
Mohajeri, Z. (1997). Storytelling (1st ed.). Mashhad: Blue House Publications [In Persian].
Nasirzadeh, R., & Roshan, R. (2010). Effect of storytelling on aggression in six to eight-year old boys. Iranian Journal of Psychiatry and Clinical Psychology, 16(2), 118-126 [In Persian].
Prior, M., Leekam, S., Ong, B., Eisenmajer, R., & Wing, L. (1998). Are there subgroups within the autistic spectrum disorder? A cluster analysis of a group of children with autistic spectrum disorders. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 39, 893-902.
Pry, R., Peterson, A, F., & Baghdadi, A. (2009). Developmental changes of expressive language and interactive competence in children with autism.Journal of Research in Autism Spectrum Disorders, 3, 98-112.
Rouh Parvar, F., Karami, M., & Madad, M. (2014). Comparison of phonological and syntactic features of children with autism with normal children. Journal of Modern Rehabilitation, 8(3), 62-68 [In Persian].
Sadeghi, M., & Akhavan S. M. (2008). Music therapy and speech therapy in children with autism. In M. Nabi Pour (Ed.), The second collection of welfare professional articles (pp. 15-22). Yazd: Public Relations Office of Welfare Organization of Yazd [In Persian].
Tager-Flusberg, H. (1989). A psycholinguistic perspective on language development in the autistic child. In G. Dawson (Ed.), Autism: New Directions in Diagnosis, Nature and Treatment (pp. 92-115). New York: Guilford Press.
Tek, S., Mesite, L., Fein, D., & Naigles, L. (2014). Longitudinal analyses of expressive language development reveal two distinct Language profiles among young children with autism spectrum disorder. Journal of Autism and developmental disorders, 44(1), 75-89.