الگوهای ریتمیک بین زبانی در گویشوران دوزبانه فارسی-انگلیسی: کاربردهایی برای شناسایی گوینده

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار زبانشناسی، گروه زبانشناسی، دانشگاه اصفهان، ایران

2 پژوهشگر پسادکتری، دانشگاه آدام میتسکیویچ، لهستان

چکیده

این پژوهش به بررسی الگوهای ریتمیک در گفتار دوزبانه‌های فارسی-انگلیسی پرداخته و معیارهای مبتنی بر زمان را در گروهی از دوزبانه‌های دیرآموز مرد مورد مطالعه قرار داده است. تفاوت‌های بین زبانی، ثبات فردی و پتانسیل شناسایی گوینده با استفاده از چندین معیار ریتمیک شامل سنجه‌های همخوانی و واکه‌ای، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان‌دهنده تفاوت‌های معنادار میان فارسی (زبان اول) و انگلیسی (زبان دوم) بود؛ به‌ویژه در معیارهای واکه‌ای، افزایش چشمگیری در انگلیسی مشاهده شد، در حالی که معیارهای همخوانی ثبات بیشتری را نشان دادند. همبستگی‌های بین‌زبانی برای معیارهای همخوانی قوی‌تر از معیارهای واکه‌ای بود که بیانگر ثبات فردی بیشتر در زمان‌بندی همخوان‌هاست. شناسایی گوینده از طریق تحلیل تشخیصی خطی با معیارهای همخوانی بالاترین دقت را نشان داد و عملکرد بهتری در زبان اول نسبت به زبان دوم داشت. این یافته‌ها نشان می‌دهد که اگرچه گویندگان دوزبانه الگوهای ریتمیک زبان اول خود را با نیازهای زبان دوم تطبیق می‌دهند، برخی ویژگی‌های فردی خود، به‌ویژه در زمان‌بندی همخوان‌ها، را حفظ می‌کنند. این نتایج می‌تواند در زمینه تولید گفتار دوزبانه‌ها و شناسایی گوینده مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Cross-linguistic Rhythmic Patterns in Persian-English Bilingual Speakers: Implications for Speaker Recognition

نویسندگان [English]

  • Homa Asadi 1
  • Maral Asiaee 2
1 Assistant Professor of Linguistics, University of Isfahan, Isfahan, Iran
2 Postdoctoral Researcher, Adam Mickiewicz University, Poznań, Poland
چکیده [English]

This study investigates rhythmic patterns in Persian-English bilingual speech, focusing on duration-based measures in a sample of late bilingual adult males. Using various rhythmic measures, including consonantal and vocalic duration, we explored cross-linguistic differences, individual consistency, and speaker identification potential. The results revealed significant differences between Persian (L1) and English (L2), particularly in vocalic measures, which showed a marked increase in duration when participants spoke in English, whereas consonantal measures exhibited greater consistency. Cross-linguistic correlations were stronger for consonantal measures than for vocalic measures, suggesting higher individual consistency in consonant timing. Speaker identification, conducted through linear discriminant analysis, achieved the highest accuracy with consonantal measures, with stronger performance in L1 than in L2. These findings indicate that while bilingual speakers adjust their rhythmic patterns to suit L2 demands, they retain individual characteristics, especially in consonant timing. This research has implications for understanding bilingual speech production and enhancing speaker recognition technology.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Bilingualism
  • speech rhythm
  • speaker individuality
  • Persian
  • English